Εισαγωγή: Μια παραδοσιακή αμερικανική ανατροφή
Μεγάλωσα σε μια πολύ παραδοσιακή αμερικανική οικογένεια. Είχα δύο στοργικούς γονείς, η μεγάλη οικογένεια τα πήγαινε υπέροχα μαζί τους και μέναμε σε ένα σπίτι. Και μετά από αυτό, η παράδοση πάει λίγο στραβά. Μεγάλωσα σε μια μεγάλη οικογένεια. Είχα μεγαλώσει με δύο Αφροαμερικανούς αδερφούς, δύο Κορεάτισσες αδελφές και έναν βιολογικό αδελφό. Οι γονείς μου πίστευαν στην υιοθεσία. Πίστευαν ότι η υιοθεσία ήταν ένα τόσο σημαντικό μέρος της ζωής, βοηθώντας τους ανθρώπους, θέλοντας να φτιάξουμε την οικογένειά μας, να βοηθήσουμε τους άλλους.
Και στην οικογένειά μου, παραμένουμε κοντά σήμερα. Δεν μιλάμε κάθε μέρα. Είμαστε σε όλη τη χώρα, αλλά όταν μαζευόμαστε όπως είναι η εικόνα εδώ πάνω, μαζευόμαστε και δεν περνάμε τίποτα άλλο παρά μόνο χαρούμενα. Και το θέμα της χαράς είναι κάτι που με συγκινεί αλλά και με απασχολεί. Με απασχολεί γιατί κάποιες από τις φορές που μιλάμε για τη νεολαία στη χώρα μας σήμερα, μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν συζητιέται αρκετά το θέμα της χαράς. Για καλή μου τύχη, είχα δύο γονείς που ένιωθαν ότι η χαρά ήταν ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής.
Η σημασία της υιοθεσίας στην οικογενειακή ζωή
Μου άρεσε να κάνω τους άλλους να χαμογελούν. Η χαρά έγινε μεγάλο μέρος της οικογένειάς μας. Ένα από τα πράγματα που μας δίδαξε η μητέρα μου ήταν αυτή η ιδέα ότι η χαρά είναι απόφαση. Και όταν μιλάμε στη μαμά μου και όταν μιλάμε, όταν μας μιλάει, μπορείς να πεις ότι παίρνει μια σκόπιμη απόφαση για τη χαρά. Και όταν σκεφτόμαστε τη χαρά ως όντα, σκεφτόμαστε την ιδέα ότι έτσι ανταποκρινόμαστε στη ζωή. Είναι κάτι με το οποίο πρέπει να κάνετε μια επιλογή.
Κι έτσι όταν μιλάμε για παιδιά, που κάνουμε καθημερινά στο επάγγελμά μας, μιλάμε. Αυτό είναι ένα θέμα που θέλουμε να φέρουμε περισσότερα. Και στην περιοχή μας, η ψυχική υγεία είναι ένα μεγάλο μέρος αυτού. Και η χαρά είναι κάτι για το οποίο πιστεύω ότι πρέπει να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το να κοιτάμε απλά χαρούμενα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα να βρίσκουμε χαρά και πράγματα που δεν πιστεύουμε ή δεν θεωρούμε σκόπιμα ως χαρούμενα πράγματα Δεν είναι μόνο να ψάχνουμε, αλλά να βρίσκουμε χαρά.
Χαρά στην εκπαίδευση: Διδάξτε σαν πρωταθλητής
Ο Doug Lemov στο βιβλίο Teach Like a Champion 2.0, μιλά για τις τάξεις και μιλά για την ιδέα ότι στις τάξεις πρέπει να έχεις χαρά. Και τον αποκαλεί παράγοντα J, γιατί ξέρουμε ως μαθητές και ως δάσκαλοι ότι αν δεν υπάρχει χαρά στην τάξη σας, δεν έχει σημασία το θέμα, δεν έχει σημασία πόσο σπουδαίο είναι το πλάνο μαθήματός σας, δεν έχει σημασία όσο υπέροχο και πόσο χρόνο έχετε αφιερώσει για να προετοιμάσετε ένα μάθημα.
Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι η χαρά που αποπνέετε και η χαρά που παίρνουν τα παιδιά από αυτό το μάθημα, αυτό το αποτελεσματικό μάθημα που έχει νόημα και χωρίς χαρά, αυτό το μάθημα μειώνεται πολύ. Η χαρά είναι συναίσθημα. Έχει να κάνει με την επέκταση της ευτυχίας, την ευτυχία στον εαυτό σας, την αγαλλίαση. Κάτι που σου έρχεται ή κάτι που δίνεις. Και αναρωτιέμαι μερικές φορές αν έχουμε ξεχάσει τη σημασία της χαράς.
Ανακαλύπτοντας ξανά τη χαρά στην καθημερινή ζωή
Αν σας ρωτούσα, πότε ήταν η τελευταία φορά που σκεφτήκατε τη λέξη χαρά Όχι μόνο την εμπειρία που σας έκανε χαρούμενη, αλλά τη λέξη χαρά στην καθημερινότητά σας; Πολλοί άνθρωποι θα έλεγαν, καλά, πραγματικά δεν σκέφτομαι αυτή τη λέξη κάθε μέρα. Και προτείνω να το κάνουμε. Προτείνω να αναζητούμε σκόπιμα πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους ή ευκαιρίες να δώσουμε στους άλλους χαρά.
Σήμερα. Αυτή είναι μια σκηνή που βλέπετε σε όλη τη χώρα. Στην πραγματικότητα, έχουν συζητηθεί πολύ σήμερα, πολλά για το σήμερα. Αυτή η ιδέα, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου, ότι πιάνουμε τον εαυτό μας. Θα μπορούσαμε να είμαστε σε ένα εστιατόριο, θα μπορούσαμε να είμαστε στο μπακάλικο. Και αυτή είναι η σκηνή που βλέπουμε ή η σκηνή στην οποία παίρνουμε μέρος. Δεν είναι κάτι πολύ ευχάριστο.
Η δύναμη της χαράς στις σχέσεις
Λατρεύω την τεχνολογία, λατρεύω τη δύναμή της, μου αρέσει να τη χρησιμοποιώ. Αλλά πολλές φορές πρέπει να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας κάθε φορά. Μπορούμε να ψάχνουμε για κάτι που είναι χαρούμενο; Μπορούμε να φέρουμε χαρά στη ζωή μας; Γιατί χαρά Η χαρά δεν αφορά μόνο τα πράγματα. Πρόκειται για κάτι που βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Φανταστείτε αν σας έκανα την ερώτηση, γεμίζει κανείς εδώ το αυτοκίνητο με βενζίνη στο δρόμο του; Έχετε το δικό σας ρεζερβουάρ βενζίνης για να γεμίσετε το αυτοκίνητό σας; Λοιπόν, η απάντηση, φυσικά, είναι όχι. Πηγαίνουμε σε βενζινάδικα, αλλά η χαρά από πολλές απόψεις θα μπορούσε να είναι η βενζίνη της ζωής, η ικανότητα να έχεις επιτυχία στη ζωή. Οι χαρούμενοι άνθρωποι είναι επιτυχημένοι. Οι χαρούμενοι άνθρωποι είναι υγιείς. Οι χαρούμενοι άνθρωποι πετυχαίνουν. Θέλω να σας πω μια ιστορία που πολλοί από εσάς ίσως γνωρίζετε.
Διαδίδοντας χαρά: Mayer
Ο Steve Mayer ήταν επιστάτης στο Robbinsville του New Jersey, πολύ επιτυχημένος επιστάτης, θετική ενέργεια. Δεν ήξερα τον Στιβ. Ήξερα πολλούς ανθρώπους που το έκαναν. Τον ήξερα. Και όταν χτυπήθηκε τραγικά από ένα αυτοκίνητο από κάποιον που χρησιμοποιούσε το κινητό του τηλέφωνο το 2016, βγήκαν πολλές πληροφορίες για τον Steve, και πολλά είχαν να κάνουν με τη λέξη χαρά.
Βλέπεις, Steve, μια από τις μεγαλύτερες επικεντρώσεις του ήταν η ιδέα ότι ως άνθρωποι, είμαστε ριζωμένοι να σκεφτόμαστε εγωιστικά και όχι ανιδιοτελώς και αυτή η ιδέα ότι όταν καθόμαστε εκεί και κοιτάμε τα τηλέφωνά μας ή όταν καθόμαστε εκεί απομονωμένοι ή φοβόμαστε να μιλήστε με τους ανθρώπους, μερικές φορές δεν σκεφτόμαστε την ευκαιρία που βρίσκεται μπροστά μας και τι θα έκανε, όπως έκαναν οι γονείς μου με διαφορετικό τρόπο.
Χαρά και Ψυχική Ευεξία
Και όταν μίλησε για όλα τα πράγματα που επηρεάζουν τα παιδιά μας όσον αφορά την ψυχική ευεξία, μίλησε για, αν σκέφτεστε την κοινωνία σήμερα, πληγώστε τους ανθρώπους, πληγώστε τους ανθρώπους Οι υγιείς άνθρωποι δεν πληγώνουν τους ανθρώπους. Οι χαρούμενοι άνθρωποι βοηθούν τους ανθρώπους. Οι χαρούμενοι άνθρωποι κάνουν τους ανθρώπους καλύτερους. Οι χαρούμενοι άνθρωποι φτιάχνουν τη μέρα κάποιου. Και αυτό είναι που νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουμε στα σχολεία σήμερα.
Αυτή η ιδέα ότι αν είμαστε σε θέση να μιλήσουμε συνειδητά για το θέμα αυτής της τριπλής λέξης χαράς, θα ριζώσει στο μυαλό των παιδιών μας ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να είναι φυσικό μέρος της ζωής. Είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που πρέπει να επιλέγεις κάθε μέρα, όχι απλώς να το συζητάς σήμερα και μετά τη Δευτέρα θα είμαστε πίσω στο σχολείο. Δεν το σκεφτόμαστε.
Τελικές λέξεις
Κι αν είναι ένα μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης, αλλά με χαρά, έχει να κάνει με το τι μπορούμε να κάνουμε τώρα; Τίποτα δεν χρειάζεται να αλλάξει για να βιώσουμε τη χαρά ή να μοιραστούμε τη χαρά. Μου αρέσει να λέω carpe diem. Αδραξε τη μέρα. Μου αρέσει να το λέω συνέχεια, αλλά στην ουσία είναι το Carpe Guardian, το οποίο αρπάζει τη χαρά γιατί η ζωή μας, όπως είπα, είναι 100 χρόνια και πρέπει να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Ο καθένας σας. Αν έλεγα, θέλεις να είσαι χαρούμενος ή λυπημένος, θα μπορούσες να πεις, χαρούμενος. Λοιπόν, έχετε τη δύναμη να το επιλέξετε. Έχετε τη δύναμη να βλέπετε χαρά σε πράγματα που οι άλλοι δεν βλέπουν. Και δεν έχει να κάνει με τις συνθήκες. Οι περιστάσεις μπορούν να σας βοηθήσουν να κάνετε ευτυχισμένους, σίγουρα, αλλά ακόμα και οι μεγάλες περιστάσεις δεν κάνουν μερικούς ανθρώπους ευτυχισμένους επειδή αποφασίζουν ότι δεν είναι γι’ αυτό. Δεν είναι. Δεν είναι τόσο σπουδαίο. Δεν είναι για τις συνθήκες, για εσάς. Και έτσι ελπίζω μέσα από αυτή την εμπειρία και μέσα από την εμπειρία σας ως νεαροί ενήλικες, μέσα από τις εμπειρίες μας.